Αν και δεν ταιριάζει στο όλο θέμα του slow travel, καθώς με αεροπλάνο πήγαμε και με αεροπλάνο φύγαμε, γίνεται τόσος λόγος για το Dubai που δεν μπορούσα να μην γράψω και εγώ την άποψη μου.
Το Dubai είναι μια πόλη των παραδόξων και των αντιθέσεων. Μια όαση πρασίνου μέσα στην έρημο, πανύψηλων κτιρίων δίπλα στις σκηνές των βεδουίνων, ελεύθερων ηθών ανάμεσα στα τσαντόρ, ένας παράδεισος του κίτς μέσα στην απλότητα της ερήμου.
Είχα μεγάλο δίλημμα αν θέλω ή όχι να το επισκεφθώ, ευτυχώς την επιλογή την έκανε πιο εύκολη η Emirates με τα δρομολόγια της που βόλευαν τον ταξιδιωτικό μας σχεδιασμό.
Αποφασίσαμε να κάνουμε 3 μέρες stopover στο Dubai πηγαίνοντας προς την Σιγκαπούρη.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, το αεροδρόμιο του Dubai έχει σίγουρα μείνει πίσω σε σχέση με την εκρηκτική ανάπτυξη που βιώνει το εμιράτο. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει κάτι να ζηλέψει από τα μεγάλα ευρωπαϊκά αεροδρόμια, απλά δεν είναι τόσο σύγχρονο όσο η νέα γενιά αεροδρομίων, κυρίως της Ασίας όπως της Bangkok της Kuala Lumpur κλπ. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει αρχίσει ο σχεδιασμός για τη δημιουργία ενός νέου αεροδρομίου…αυτό θα πει προνοητικότητα.
Δες έχω πάει ακόμα στο Las Vegas αλλά από όσα έχω δει και διαβάσει για το μέρος πρέπει να έχει πολλά κοινά με το Dubai, αν και το Dubai εκτός από τόπος αναψυχής και «ελευθέρων ηθών» για το πρότυπα της περιοχής, είναι και τόπος εκρηκτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, κάτι που αν δεν κάνω λάθος δεν ισχύει για το Vegas.
Το Dubai έχει γίνει μαγνήτης επενδύσεων όλης της περιοχής καθώς το άμεσο εισόδημα του εμιράτου από το πετρέλαιο είναι μόλις το 5% των συνολικών εσόδων του!!! Όλα τα υπόλοιπα είναι από «λοιπές» δραστηριότητες.
Από πλευράς διαμονής διαθέτει κάτι για όλους, από την εκτυφλωτική πολυτέλεια του Burj al Arab, όπου η κάθε σουίτα έρχεται με τον δικό της μπάτλερ (δεν έχει απλά δωμάτια το ξενοδοχείο), μέχρι τα ξενοδοχεία για τους ζαλισμένους από το jetlag ταξιδιώτες που περιμένουν να αλλάξουν πτήσεις. Επίσης μπορεί κανείς να μείνει σε ουρανοξύστη, σε παραλιακό ξενοδοχείο ή σε ξενοδοχείο μέσα στην έρημο.
Στον αιώνα των ποντοπόρων πτήσεων και των εξωτικών διακοπών το Dubai, αλλά και όλες οι χώρες της Αραβίας βρίσκονται στο σωστό σημείο για μια «στάση» στις πτήσεις από την Ευρώπη προς την Άπω Ανατολή. Βέβαια αυτό ίσως αλλάξει με την άφιξη του Α380 που δεν χρειάζεται πολλές στάσεις, αν και το Dubai έχει σίγουρα προλάβει να γίνει προορισμός από μόνο του για να μην φοβάται αυτό τον ανταγωνισμό. Πως να μην γίνει προορισμός αφού οι ταξιδιώτες εκτός των άλλων μπορούν να κάνουν μια εκδρομή με τζίπ και καμήλες στην έρημο, ψώνια στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, ακόμα και σκι.
Αυτά σκεπτόμενοι οι εμίρηδες του Dubai, κατάφεραν να μετατρέψουν μια λωρίδα στην άμμο, σε έναν διεθνή τουριστικό και επιχειρηματικό προορισμό.
Στο Dubai, όλα δουλεύουν ρολόι, δεν υπάρχουν σκουπίδια, αντιφρονούντες, αντιπολίτευση, υπάρχει μόνο κόσμος που δουλεύει…και ντόπιοι που κάθονται (σχεδόν).
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η όαση μέσα στην έρημο βασίζεται για να λειτουργήσει σε εισαγόμενα εργατικά χέρια/μυαλά. Πακιστανοί εργάτες, φιλιππινέζες υπάλληλοι, ευρωπαίοι και βορειοαμερικάνοι μάνατζερς, οι οποίοι υπερισχύου 4 προς ένα των «ντόπιων». Αυτός είναι και ο λόγος που οι αρχές του εμιράτου δεν δίνουν την ιθαγένεια σχεδόν σε κανέναν από αυτούς τους φιλοξενούμενους, υπάρχουν 2ης γενιάς μετανάστες που έχουν γεννηθεί και ζήσει όλη τους την ζωή στο εμιράτο και δεν έχουν πάρει την ιθαγένεια! Βέβαια αν την έπαιρναν, θα άλλαζε τελείως ο συσχετισμός δυνάμεων στο εμιράτο!
Slow Travel 
Σχολιάστε