Slow Travel

Μετά το άσπρο βουνο (Monte Alban), πήγαμε και στο πράσινο βουνό (Monteverde) αν και ίσως μια πιο κοντινή στην πραγματικότητα ονομασία να ήταν το ασπροπράσινο βουνό, καθώς είναι μεν καταπράσινο αλλά έχει και μόνιμα σύνεφα υγρασίας. Αυτός είναι και ο λόγος που λέγεται cloudforest, έχει τόση υγρασία που όσο ήμασταν εκεί δεν είδαμε ήλιο και παραλίγο να μουχλιάσουν τα ρούχα μας από την υγρασία!

Το Tica Bus μας άφησε σε ένα βενζινάδικο πάνω στην Panamericana για να πάρουμε το τοπικό λεωφορείο που θα μας ανέβαζε στον κεντρικό οικισμό του εθνικού πάρκου του Monteverde, την Santa Helena. Καθώς το τοπικό θα έκανε κάτι ώρες να περάσει, κάτσαμε στο εστιατόριο δίπλα στο βενζινάδικο και φάγαμε κάτι χαζεύοντας την ντόπια TV. Ήμασταν μόνοι μας με την σερβιτόρα η οποία ήταν πολύ φιλική και εξυπηρετική!

Το ολίγον ταλαιπωρημένο λεωφορείο (σίγουρα είχε δει καλύτερες μέρες) ήρθε στην ώρα του και πάλι ήμασταν σχεδόν μόνοι μας. Καθώς ήταν το τοπικό, chicken bus, δικαιολόγησε το όνομα του με το να σταματάει παντού καθώς ανηφόριζε το βουνό (…τοπικό) και έμπαιναν μέσα ντόπιοι κουβαλώντας διάφορα (…chicken).

Στους πρόποδες του βουνού είδαμε τις γνωστές μας πια κοινότητες των Menonites που έχουν μετατρέψει τις πράσινες πλαγιές του βουνού σε Ελβετία, αφού εκτρέφουν αγελάδες και παράγουν γαλακτοκομικά προϊόντα. Οι συγκεκριμένοι βέβαια είναι σχετικά πιο φρέσκοι αφού είναι βορειοαμερικάνοι κουάκεροι που ήθελαν να γλιτώσουν την στρατολόγηση για τον πόλεμο της Κορέας.
Το αλπικό τοπίο με τις αγελάδες συμπληρώνουν οι φυτείες καφέ αλλά που βρίσκονται στις πλαγιές των βουνών.

Το Monteverde είναι σε ένα σχετικό υψόμετρο, οπότε λίγο πριν φτάσουμε μπήκαμε στο κάλυμμα των συνέφων που ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό.

Το λεωφορείο σταμάτησε στον κεντρικό δρόμο του χωριού, έξω από ένα γραφείο γενικού τουρισμού… και άρχισε ο κλασσικός χαμός από τους room-αδες… καθώς δεν είχαμε κανονίσει κάτι διαλέξαμε έναν που φαινόταν ΟΚ και τον ακολουθήσαμε. Ευτυχώς ήταν αρκετά κοντά (στο τέλος του δρόμου), ολοκαίνουργιος και καθαρός…μια καλή επιλογή!