Από το Chichicastenango μας πήρε το λεωφορειάκι για να μας πάει στο Panajachel πάνω στην λίμνη (lago) Atitlan, όπου ξεκινάνε οι βάρκες για τα χωριά γύρω από τη λίμνη.
Προορισμός μας ένας ξέμπαρκος ξενώνας επ’ ονόματι Casa del Mundo.
Όταν πήγαμε εμείς ο μόνος τρόπος για να πας ήταν με βάρκα από το Panajachel, η οποία όμως δεν κάνει από μόνη της στάση στην προβλήτα του ξενώνα, αλλά μόνο κατόπιν παραγγελίας!!!
Και καλά όταν πηγαίνεις, το λες στον βαρκάρη…όταν όμως θες να φύγεις πρέπει να στηθείς στην προβλήτα την ώρα που ξέρεις ότι θα περάσει η βάρκα, να της κάνεις νοήματα και να εύχεσαι ότι θα σε δει!
Όπως βλέπετε και στην παραπάνω φωτογραφία, τα lonchas (=βάρκες), χρησιμοποιούν κατά κόρον οι ντόπιοι για τις μετακινήσεις τους. Μετάνιωσα που δεν τράβηξα περισσότερες φωτογραφίες σαν αυτή, όμως δεν είναι πάντα εύκολο να τραβήξεις μια φωτογραφία αρκετά διακριτικά. Βοήθησε αρκετά το ότι ήμασταν στην 2η σειρά καθισμάτων της βάρκας, και οι πιο πολλοί γύρω μας κοιμόντουσαν!
Το γεγονός ότι πιά ήμασταν στην Λατινική Αμερική πάνω από ένα μήνα, μας βοήθησε στην επικοινωνία/συναλλαγή με τον βαρκάρη. Εκεί ισχύει η γνωστή πρακτική του «πόσο σε κόβω ότι μπορείς να δώσεις» για τα εισητήρια της διαδρομής. Μια καλή τακτική αν δεν ξέρεις πόσο είναι η ταρίφα, είναι να παρακολουθείς πόσα πληρώνουν οι ντόπιοι και να δώσεις στον βαρκάρη από μόνος σου το ίδιο ποσό, χωρίς να ρωτήσεις τιμή. Έτσι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τον «ψαρώσεις»…σου λέει αυτός ξέρεις είναι δικός μας. Αν κάνεις το λάθος και ρωτήσεις «Quanto costa?», τον βάζεις στο δίλημμα να μην σου απαντήσει πόσο κάνει η διαδρομή, αλλά πόσα του λείπουνε… Αυτό το λάθος έκανε ένα άλλο ζευγάρι που γνωρίσαμε στον ξενώνα και πληρώσανε $25 !!!! Βέβαια αυτοί είχανε έρθει κολλαριστοί κολλαριστοί από το αεροδρόμιο…μυρίζανε ψαρίλα (μίλησε ο βετεράνος τώρα)
Εκτός από τις lonchas διάβασα ότι επίσης υπάρχουν μονοπάτια από τον ξενώνα προς τα γύρω χωριά, με τα οποία όμως δεν είχαμε το κουράγιο να ασχοληθούμε.
Slow Travel 
Σχολιάστε