Slow Travel

Chichicastenango ή απλά Chi Chi (για τους φίλους), είναι ένα από τα πιο μαγικά μέρη που πήγαμε σε αυτό το ταξίδι, μαζί με το San Cristobal de las Casas. Δεν είναι τυχαίο ότι και στα δύο αυτά μέρη το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού όχι μόνο είναι maya, αλλά συνεχίζουν να ζουν τη ζωή στους δικούς τους ρυθμούς με τις δικές τους παραδόσεις.

Το Chi Chi είναι αυτό που οι αγγλοσάξωνες αποκαλούν market town, εκεί που είναι το μεγάλο παζάρι. Στο Chi Chi το παζάρι είναι δύο φορές την εβδομάδα, κάθε Πέμπτη και Κυριακή. Οι οδηγοί συνιστούν να μείνει κανείς εκεί μια νύχτα, ιδανικά την νύχτα πριν απο το παζάρι, για να δει τους maya που έρχονται από τα χωριά τους για να πουλήσουν την πραμάτεια τους και κοιμούνται στα σοκάκια της πόλης τη νύχτα πριν το παζάρι. Δυστυχώς λόγω στενότητας χρόνου το μόνο που καταφέραμε είναι να βρούμε ένα λεωφορειάκι να μας πάει μέχρι εκεί για να δούμε το παζάρι και μετά να πάμε στο Panajachel.

Το λεωφορειάκι μας άφησε σε ένα βενζινάδικο στην άκρη του «κέντρου» της πόλης και μας τόνισε ότι θα μας μάζευε από το ίδιο σημείο το απόγευμα. Περιπλανηθήκαμε μαγεμένοι από την ατμόσφαιρα αλλά και από τα κατάλειπα του πυρετού που είχαμε τσιμπήσει τις προηγούμενες εβδομάδες.

Το εντυπωσιακό είναι ότι παρά την παρουσία αρκετών τουριστών που έχουν έρθει για να δουν και να ψωνίσουν από το διάσημο αυτό παζάρι, η πλειοψηφία του κόσμου είναι ντόπιοι που κάνουν τις κανονικές τους αγορές. Βέβαια είδαμε παρέες από ιταλίδες και γαλλίδες κυρίες μίας ηλικίας να παζαρεύουν και να αγοράζουν τα τοπικά υφαντά με τους τόνους…Κάτι ξέρανε οι κυρίες καθώς τα πολύχρωμα αυτά χειροποίητα υφαντά είναι η τοπική σπεσιαλιτέ και την κάνουνε πολύ καλά, πολύ καλύτερα από τους ομοεθνής τους στα περίχωρα του San Cristobal.

Επιδοθήκαμε και εμείς στο σπορ του παζαριού με τις κυρίες που πουλούσαν τη δικιά τους δουλεία (mio trabajo μου λέγανε…). Οι πιο πολλές ήτανε νέες κοπέλες και τις παζαρέψαμε αρκετά με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Αυτήν που δεν πήγαινε η καρδιά μου να παζαρέψω ήταν την γιαγιά που πουλούσε τις ξύλινες μάσκες, μπορείτε να τις δείτε στην παρακάτω φωτογραφία (η μάσκα που πήραμε είναι η κόκκινη πάνω πάνω αριστερά!) Περιττό να σας πω ότι μας «έγδυσε»…. δεν πειράζει όμως την θυμάμαι κάθε φορά που βλέπω την μάσκα που πήραμε από αυτήν.

Οι πάγκοι είναι αρκετά κοντά ο ένας στο άλλο και εκτός από τα διάσημα υφαντά, μπορεί να βρει κανείς πολλά και διάφορα στην πλειονότητα τους τοπικά προϊόντα. Αυτή είναι και διαφορά του εν λόγω παζαριού με τα αντίστοιχα σε Ταϋλάνδη και Καμπότζη, όπου βρίσκεις τα πάντα, από παντού!

Τα σοκάκια ανάμεσα από τους πάγκους ήταν αρκετά στενά προκαλώντας σε μερικές περιπτώσεις αποπνικτική ατμόσφαιρα.

Ήταν φαίνεται και ο πυρετός που έβαλε το χεράκι του!