Ξεκινήσαμε για το Belize City, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είναι πια η πρωτεύουσα της χώρας, αλλά το Belmopan, ενδιαφέρουσα άχρηστη πληροφορία για όσους θέλουν να παίξουν στον Εκατομμυριούχο. Η αλλαγή αυτή έγινε πριν μερικά χρόνια όταν κάποιος τυφώνας ισοπέδωσε το Belize City για χιλιοστή φορά, αναγκάζοντας τη κυβέρνηση να μεταφέρει όλες τις κυβερνητικές υπηρεσίες και οργανώσεις αρκετά χιλιόμετρα μέσα στην ενδοχώρα ώστε να μην κινδυνεύουν από τους τυφώνες. Αυτό που έγινε τελικά είναι μια πόλη με μόνο δημόσιες υπηρεσίες και τίποτα παραπάνω καθώς όλες οι εταιρείες και ο κόσμος παρέμειναν στο Belize City.
Η Belize είναι μια φτωχή χώρα με λίγο πιο μαύρο πληθυσμό από τους γείτονες της και πολλές εκκλησίες, κάθε λογής εκκλησίες. Για την ακρίβεια έχει 602 επίσημες θρησκείες, κάθε καλύβα και εκκλησία, κάθε σπίτι και μητρόπολη. Τα Ι.Χ. είναι πιο μοντέρνα από το Μεξικό και ο δρόμος αξιοπρεπής, μάλλον ο φόρος αυτοκινήτων θα είναι φθηνότερος εδώ.
Φτάνοντας στο Belize City σταματήσαμε σε μια τράπεζα, υποκατάστημα της γνωστής Barclays, για να κάνουμε συνάλλαγμα, οι Αγγλικές επιρροές δεν σταματάνε εκεί. Τα χαρτονομίσματα τους από τη μια έχουν εικόνες από τη χλωρίδα και πανίδα της χώρας και από την άλλη έχουν Αγγλική μούχλα, την Ελισάβετ ΙΙ αυτοπροσώπως. Η σχέση τους με την Αγγλία δεν περιορίζεται μόνο στη γλώσσα και τα χαρτονομίσματα, για πολλά χρόνια οι ζούγκλες της χώρας αποτελούσαν τον τόπο εκπαίδευσης του Βρετανικού Στρατού σε συνθήκες ζούγκλας. Τα τελευταία χρόνια αυτό έχει περιοριστεί αρκετά και γιαυτό αρκετοί πρώην στρατιώτες έχουν αφήσει τη στρατιωτική εκπαίδευση και έχουν αφοσιωθεί αποκλειστικά στους τουρίστες.
Μετά από τις αποτυχημένες προσπάθειες στο Μεξικό να αλλάξω τα $$$ εσοδείας που μου είχε φορτώσει η Εθνική Τράπεζα στην Ελλάδα, δεν είχα κανένα πρόβλημα να τα ξεφορτωθώ στην Barclays. Ο ταμίας μου είπε ότι δεν χρειάζεται να αλλάξω τόσα λεφτά γιατί τα USD είναι παντού αποδεκτά, εγώ του μουρμούρισα κάτι για μαθήματα καταδύσεων, αλλά δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα τελικά. Η αλήθεια είναι ότι το USD είναι παντού αποδεκτό στην Κεντρική Αμερική, απλά χάνεις στα δεκαδικά ψηφία και κυρίως δείχνεις ότι είσαι τουρίστας (για μερικές μέρες) και όχι ταξιδιώτης (για βδομάδες).
Επόμενη στάση το διπλανό super market, αν και δεν ήταν άξιο για ανταπόκριση για το περιοδικό Σελφ Σερβις ή κάποιο άλλο εμπορικό έντυπο, είχε τεράστια ποικιλία σε ρούμια αλλά και Βουλγάρικη φέτα! Επίσης βρήκαμε και ένα ενδιαφέρον προϊόν
Αγοράσαμε ένα μπουκάλι ντόπιο Tropical Coconut Rum με σήμα την καρύδα και το ιστιοφόρο που ήταν σε προσφορά με ένα βαζάκι κερασάκια (τελειώσανε πολύ γρήγορα). Το μεγαλύτερο μπουκάλι που ήταν οικογενειακή συσκευασία είχε δώρο και μια κονσέρβα ανανά, αλλά είπαμε να κρατηθούμε. Γενικά ο κόσμος φαινόταν πολύ πιο ευγενικός, καλόκαρδος και χαμογελαστός μετά το Yucatan και την τουριστική καφρίλα τους.
Με το που μπήκαμε πάλι στην Amber, το πάρτυ είχε ήδη αρχίσει, όλοι είχανε αγοράσει σνακς και ποτά και έγινε το έλα να δεις, σφηνάκια βότκα, ρούμι με κοκα, το χρειαζόμασταν μετά από τις περιπέτειες μας στη λάσπη.
Αποχαιρετήσαμε (προσωρινά) την Amber στο water taxi terminal, για να πάρουμε το πλοίο για το Caye Calker.
Slow Travel 
Σχολιάστε