Slow Travel

Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο Russ πεζός και καταλασπωμένος, τα άσχημα νέα ήταν ότι είχε κολλήσει στη λάσπη η Amber και δεν μπορούσε να κινηθεί.

Πήραμε ταξί και πήγαμε σε ένα έρημο καταπράσινο camping ανάμεσα σε ψηλά δέντρα όπου μας περίμενε η Amber με την μπροστά αριστερή ρόδα βουλιαγμένη στο χώμα μέχρι τον άξονα. Είχε βρέξει πολύ το προηγούμενο βράδυ με αποτέλεσμα να μαλακώσει πολύ το χώμα και να μην μπορεί να αντέξει τους 13 τόνους της.

Αρχίσαμε τη δουλειά παρόλη την κούραση. Βέβαια ήμασταν πιο πολύ ψυχολογικά κουρασμένοι παρά σωματικά γιατί περιμέναμε θάλασσα και παραλίες με κοκτέιλ και όχι σκάψιμο στην αποπνικτική ζέστη και κουνούπια.

Περιπέτεια δεν θέλαμε; Νάτη λοιπόν.

Πρώτα αδειάσαμε όλα τα πράματα για να ελαφρύνουμε το φορτηγό, μετά βάλαμε τις ειδικές ράμπες στήριξης κάτω από τους τροχούς για να έχουν καλύτερο κράτημα οι ρόδες, αλλά πολύ γρήγορα καταλάβαμε ότι δεν γινόταν τίποτα χωρίς κάποιος να μας «τραβήξει». Στείλαμε λοιπόν μερικές από τις κοπέλες στoν κεντρικό δρόμο μπας και τραβήξουν την προσοχή κανενός νταλικέρη. Το αμερικανάκι ανέλαβε πρωτοβουλίες (born ready κλπ), ποια θέλει να εντυπωσιάσει άραγε; Ο ψηλός Φιλανδός και εγώ βαριόμαστε γιαυτό και αρκεστήκαμε να σκάβουμε τα χαντάκια γύρω από τη ρόδα, σπάσαμε μάλιστα και ένα φτυάρι (όποιος παίζει με τα σίδερα…).

Ευτυχώς οι γκόμενες κάτι κατάφεραν γιατί μετά από 10 λεπτά εμφανίστηκε μια τεράστια λευκή νταλίκα, US style, νομίζαμε ότι τα προβλήματα μας τελειώσανε… αμ δε.

Πήρε κάμποσο σκάψιμο και σπρώξιμο και ένα κόλλημα της νταλίκας στη λάσπη για να ξεκολλήσει η Amber. Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν να πέσω στη θάλασσα και να δροσιστώ.