Slow Travel

Μόλις τελειώσαμε από την ξενάγηση στο Uxmal πήραμε το δρόμο για την Merida, το διοικητικό κέντρο της περιοχής (γιατί το τουριστικό είναι το Cancun). Δεν μείναμε στο Cancun για να αποφύγουμε το τουριστικό τσίρκο.

Το ξενοδοχείο Galleria ήταν σίγουρα το πιο τρελό από όσα μέρη μείναμε κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Ιδιοκτήτες του ήταν μια παρέα καλλιτεχνών (κολλεκτίβα;) και γι’ αυτό είχαν γεμίσει κάθε γωνία και δωμάτιο του ξενοδοχείου με την «τέχνη» τους.

Δεν είμαι κριτικός τέχνης, αλλά τα «δημιουργήματα» τους έφερναν πολύ προς Dali στα πολύ τρελά του. Εμάς δεν μας χάλασε πάντως πόσο μάλλον που μετά από πολύ καιρό το δωμάτιο μας είχε ένα τεράστιο κρεβάτι (μη ξεχνάτε ότι οι ντόπιοι δεν είναι και τα πρώτα μπόγια).

Αφήσαμε τα πράματα μας και κάναμε βόλτα στην πόλη, ήταν Κυριακή απόγευμα και στην κεντρική πλατεία είχε φιέστα, μια ηλικιωμένη κυρία τραγουδούσε στην σκηνή και ένας κύριος παραπλήσιας ηλικίας χόρευε με νεανικό σφρίγος. Όλα έμοιαζαν πολύ πρωτότυπα και αληθινά, καθώς κυκλοφορούσαν ελάχιστοι τουρίστες και λόγω του μεγάλου πλήθους μπορούσαμε να περάσουμε απαρατήρητοι.

Την επόμενη ξαναπεράσαμε από την ίδια πλατεία, μόνο που αυτή τη φορά η σκηνή ήταν έρημη όπως και τα πιο πολλά παγκάκια.

Η πλατεία ήταν και πλήρως εξοπλισμένη με «παγκάκια ρομάντζου», τα οποία αποτελούνται ουσιαστικά από 2 αντικριστές πολυθρόνες ενωμένες στο ένα χέρι. Αν το έβλεπε κανείς από ψηλά είναι σαν να σχηματίζει ένα «S», σαν το Yin Yiang. Ο σκοπός αυτού του κατασκευάσματος είναι από τη μια να είναι κοντά το ζευγαράκι για να «γνωριστεί», από την άλλη λόγω του προσανατολισμού ο μόνος τρόπος για να το κάνει αυτό ήταν να μιλάνε και στην καλύτερη των περιπτώσεων να κρατάνε χέρια, όλα τα άλλα απαγορεύονταν.

Βρήκαμε ένα άδειο παγκάκι και καθίσαμε να ξαποστάσουμε από τη ζέστη, μόλις καθίσαμε είδα με την άκρη του ματιού μου έναν τύπο σε ένα παγκάκι στη άλλη άκρη της πλατείας να σηκώνεται σαν ελατήριο και να έρχεται προς το μέρος μας. Προσπάθησε επίμονα να μας πουλήσει διάφορες βλακείες αναγκάζοντας μας τελικά να σηκωθούμε να φύγουμε.

Η Merida θεωρείται η πατρίδα της αιώρας στο Mexico και εδώ φτιάχνονται οι καλύτερες, ο LP έχει αφιέρωμα στο πώς να διαλέγει κανείς αιώρα και ποια μαγαζιά συνιστώνται.

Οι αιώρες λοιπόν μπορεί να είναι φτιαγμένες από νάυλον ή βαμβάκι και διαφέρουν στο μέγεθος τους ως προς το πόσους κόμπους έχουν, 50 για μία μονή, μέχρι 175 για την «οικογενειακή». Χαζεύοντας μπήκαμε σε ένα μαγαζί με αιώρες δίπλα στην πλατεία (=τουριστοπαγίδα), ο σχετικά νεαρός πωλητής μιλούσε αγγλικά με έντονη βορειοαμερικανική προφορά, μας είπε ότι είναι Maya και κατά συνέπεια ξέρει από αιώρες (κατά τη γνωστή διαφήμιση «είμαι από την Κρήτη/Καλαμάτα και ξέρω από λάδι»). Αυτό που ήξερε σίγουρα είναι το hard sell, έχοντας μάθει καλά την τέχνη από τους βορειοαμερικάνους τουρίστες. Αυτός λοιπόν ο επίμονος νεαρός Maya πωλητής μας είπε για τις αιώρες ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που έλεγε ο οδηγός μας, όπως δηλαδή ότι το νάυλον είναι πολύ προτιμότερο και ακριβότερο από το βαμβακερό, άρχισε το παραμύθι για να «κλείσει» τη συμφωνία. Είπε το κορυφαίο ότι πιστεύει στο «Just Do it» και δεν υπάρχει λόγος να διστάζουμε να αγοράσουμε τα καταπληκτικά προϊόντα του στις επίσης ακαταμάχητες τιμές του. Του είπαμε ότι θα το σκεφτούμε mañana και φύγαμε τρέχοντας.

Την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε στο Chitzen Itza στην άκρη της χερσονήσου Yucatan, πριν όμως αναχωρήσουμε είχαμε λίγο χρόνο για να προλάβουμε να επισκεφθούμε το μαγαζί με τις αιώρες που πρότεινε ο οδηγός, ήταν σε ένα μέρος της πόλης που δεν είχαμε πάει. Περάσαμε από ένα εμπορικό κέντρο που θύμιζε πολύ το CD Mexico, η ζέστη, ο ήλιος, η φασαρία μας φέρανε ζαλάδα. Ευτυχώς βρήκαμε το μαγαζί που ήταν καλό και φτηνό, βέβαια αυτοί οι άνθρωποι δεν μιλούσαν λέξη αγγλικά, αλλά δεν χρειάστηκε. Αγοράσαμε μια μονή βαμβακερή αιώρα σε μπλε ελεκτρικ χρώμα και την πληρώσαμε 140 pesos μαζί με τα σκοινιά για να την κρεμάμε, αντί για 200 pesos που μας είχε ζητήσει ο επίμονος Maya για την νάυλον.

Γυρνώντας από το μαγαζί είδαμε στο δρόμο διάφορες «εργαζόμενες» γυναίκες, χαράς το κουράγιο τους, ούτε 12 το μεσημέρι δεν ήταν και εκάνε τρελή ζέστη!