Ο Salvatore λοιπόν μας πρότεινε ότι με 350 ακόμα pesos ($35 δηλαδή την εποχή εκείνη), μπορούσε να μας κάνει μια ξενάγηση για 1.5 ώρα στην γύρω ζούγκλα. Πήγαμε με τα 1000!
Η ζούγκλα γύρω από τον κυρίως χώρο ήταν ιδιαίτερα πυκνή με κλωνάρια να κρέμονται από παντού (σαν αυτά που αρπάζει ο Ταρζάν) και το φως να διαχέεται μέσα από την πράσινη σκεπή των δέντρων. Αριστερά και δεξιά μας ήταν πράσινα λοφάκια με δέντρα στην κορυφή τους, ανάμεσα στις ρίζες των οποίων μπορούσες να δεις πέτρινους πλήνθους κτιρίων.
Πολύ ενδιαφέρον είχαν και οι πληροφορίες που μας έδωσε για τη χλωρίδα της ζούγκλας. Μας έδειξε ένα φύλλο το οποίο αν το βράσει κανείς είναι φυσική ινσουλίνη και αυτός είναι ο λόγος που οι ντόπιοι ινδιάνοι δεν έχουν διαβήτη! Είδαμε και διάφορα δηλητηριώδη μανιτάρια, το πιο δημοφιλές όμως για όλους τους Άγγλους συνταξιδιώτες μας ήταν ένα φύλλο το οποίο βοηθάει το συκώτι να απορροφήσει το αλκοόλ! Εκεί να δείτε «ααα» και «οοοου»!
Σε κάποια φάση βάζει το χέρι του στον κορμό ενός δέντρου που περπατούσανε μυρμήγκια και άφησε μερικά να ανέβουν πάνω. Μας τα έφερε κοντά και έφαγε ένα όπως ήταν, μας εξήγησε ότι ήταν τερμίτες και είναι πολύ καλοί. Μετά τις chapulinas στην Oaxaca είχα πάρει φόρα στην κατανάλωση τον τοπικών ζωυφίων, οπότε δοκίμασα. Είχε γεύση barbeque-φουντουκιού και δεν ήταν κακό, τόσο που δοκίμασα και άλλο ένα!
Λίγο πιο κάτω είδαμε μια πέτρινη σκοτεινή είσοδο σε έναν από τους λόφους, σε άλλο ένα θαμμένο κτίριο. Ο Salvatore μας είπε ότι μπορούμε να μπούμε μέσα αν θέλαμε, πήγα πρώτος, έπρεπε όμως να συρθώ μέσα καθώς η είσοδος ήταν στενότερη από ότι φαινότανε. Ήταν ιδιαίτερα σκοτεινά και όλο υγρασία, χρησιμοποίησα τον φλας της φωτογραφικής μου μηχανής για να μπορέσω να δω τι γίνεται.
Ξαφνικά άκουσα έναν θόρυβο από φτερά και ένιωσα κάτι να πετάει αριστερά και δεξιά μου, οι υπόλοιποι απ’ έξω μου φωνάξανε ότι βγαίνανε νυχτερίδες από την τρύπα της εισόδου. Κοίταξα στο ταβάνι και είδα πολλές ακόμα νυχτερίδες να κρέμονται από την οροφή! Είχα διακόψει τον ύπνο τους ο αχρείος!Ένιωσα τελείως Indiana Jones με αυτή τη ιστορία και ας έγιναν τα ρούχα μου μέσα στη λάσπη από το σύρσιμο στην είσοδο και την έξοδο! Αφού τελειώσαμε και αυτή την ξενάγηση, πήγαμε και μια βόλτα στο αρχαιολογικό μουσείο το οποίο είναι μικρό και συμμαζεμένο. Με μερικές πολύ εντυπωσιακές συνθέσεις από terra cota.
Slow Travel 
Σχολιάστε