Slow Travel

Κατά τις 12 το μεσημέρι αφήσαμε την ενδοχώρα και πιάσαμε την ακτή του Κόλπου του Μεξικού με το εντυπωσιακό τυρκουάζ χρώμα, ήταν πολύ μαγευτικό και ήσυχο.

Φανταστείτε μια τεράστια ευθεία στην άσφαλτο η μια πλευρά της οποίας είναι μια έρημη παραλία και η άλλη τροπική βλάστηση από φοίνικες και άλλες πρασινάδες, ο δρόμος αυτός ήταν σχεδόν άδειος εκτός από την περιστασιακή νταλίκα που διατάραζε την ηρεμία.

Παρκάραμε σε ένα πλάτωμα του δρόμου και πεταχτήκαμε έξω για να βουτήξουμε στη χορταστική θάλασσα. Η Ματίνα και εγώ είχαμε κάνει μπάνιο στο Ειρηνικό πριν μερικές βδομάδες, οι πιο πολλοί συνταξιδιώτες μας όμως δεν είχαν κολυμπήσει για πολύ καιρό και ήταν πολύ ανυπόμονοι. Ήταν και τυχεροί γιατί η συγκεκριμένη θάλασσα ήταν πολύ πιο ευχάριστη από τον Ειρηνικό, θολή, ρηχή και σε λογική θερμοκρασία. Στα ανοιχτά βλέπαμε πολλούς πελεκάνους στούκας να κυνηγάνε ψάρια.

Η πλάκα είναι ότι πολλές από τις κοπέλες του γκρούπ δεν βουτήξανε, γιατί πρέπει να είχαν περίοδο. Είναι αυτό που λένε ότι ομάδες γυναικών που μένουν καιρό μαζί συγχρονίζουν τις περιόδους τους (συνταγή για γατοκαυγάδες). Στο ειδηλιακό αυτό μέρος φάγαμε το μεσημεριανό μας και ξεκινήσαμε για το τελικό προορισμό της ημέρας το Uxmal (προφέρεται Ουζμάλ).

Είχαμε πλέον φύγει από τη ζούγκλα και είμαστε σε μια εξίσου καταπράσινη αλλά πιο ζεστή περιοχή. Το camping που σταματήσαμε για το βράδυ ήταν μικρότερο από του Palenque αλλά συμπαθές, τουλάχιστον με τη ζέστη δεν θα πουντιάσουμε το βράδυ.

Είμασταν οι μόνοι σε αυτό το camping το οποίο έχει δει σίγουρα καλύτερες μέρες και θα του έκανε καλό μια ανακαίνιση (can benefit from a renovation που λένε οι άγγλοι μεσίτες).

Φάγαμε και κοιμηθήκαμε νωρίς λόγω ζέστης αλλά και κούρασης. Πριν κοιμηθούμε σκότωσα μια τεράστια κατσαρίδα (cucuracha) που είχε ανέβει πάνω σε ένα από τα τραπέζια μας, ο Russ είπε ότι φοβάται τις κατσαρίδες (!!!), όταν πήγα στην τουαλέτα είδα ακόμα μια πιο μεγάλη αλλά δεν του το είπα!

Το επόμενο πρωί, όταν ο Ben μάζευε την σκηνή του, από μία τρύπα κάτω από τη σκηνή πετάχτηκε μια tarantulla, κατάμαυρι και τριχωτή! Αργότερα μάθαμε ότι η tarantulla δεν φτιάχνει ιστό, αλλά ζει σε τρύπες στο έδαφος, για κακή τύχη και των δύο, ο Ben το προηγούμενο βράδυ είχε στήσει τη σκηνή του πάνω στη τρύπα της δύσμοιρης tarantulla παγιδεύοντας την για όλη τη νύχτα, η οποία πετάχτηκε ανυπόμονα μόλις άνοιξε πάλι η είσοδος της τρύπας της το πρωί.

Ευτυχώς δεν είχαμε περισσότερα ευτράπελα με τα τοπικά ζωύφια και συνεχίσαμε απερίσπαστη τη διαδρομή μας για τον αρχαιολογικό χώρο του Uxmal.