Slow Travel

Το San Cristóbal είναι η πιο «ονειρεμένη» πόλη του Μεξικού που πήγαμε. Χτισμένο σε οροπέδιο και περιστοιχισμένο από βουνά που είναι μονίμως σκεπασμένα με ένα λεπτό στρώμα σύννεφων δίνοντας τους μια άλλη γοητεία. Με τους φαρδιούς πλακόστρωτους δρόμους και τα διόροφα σπίτια με εσωτερικές αυλές, είναι κλασσικό παράδειγμα αποικιακής πόλης, σαν τις Oaxaca, Antigua, Leon και Granada. Η ιδιαιτερότητα της έγκειται στους ινδιάνους κατοίκους της που διατηρούν πολύ έντονα τον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους. Στη κεντρική πλατεία της πόλης (zocalo), δεσπόζει ένας τεράστιος ξύλινος σταυρός που δημιουργεί μια ατμόσφαιρα μυστηρίου μαζί με τα συννεφιασμένα βουνά γύρω από την πόλη.Εκτός από ινδιάνους έχει αρκετούς τουρίστες όλων των ειδών, από κυριλέ Αμερικάνους, Γερμανούς και Γάλλους, μέχρι τσούρμα ολόκληρα μεσηλίκων Ιταλών αναρχοαυτόνομων σε μόνιμη «νιρβάνα» από τα τοπικά «προϊόντα».Επίσης είχε μανουτσαους [1]και μανουτσάουσες όλων των εθνικοτήτων που ήταν εύκολο να τους ξεχωρίσεις από τα ινδιάνικα χρωματιστά πουλόβερ που αγοράζανε όλοι από το zocalo της πόλης. Εκτός από ζιπουνάκια μπορούσες να δοκιμάσεις αυθεντικές Μεξικάνικες γεύσεις (ανάλογα του πόσο γενναίος ένιωθες) από πλανόδιους μάγειρες («βρώμικο» Mexican style), να αγοράσεις είδη χειροτεχνίας που πουλάγανε συνήθως μικρά παιδάκια (αντι για χαρτομάντηλα) και να σου γυαλίσουν τα παπούτσια οι λούστροι.Η πόλη έχει μια τόσο έντονη προσωπικότητα που μπορεί να επιβληθεί σε όλους αυτούς τους επισκέπτες και να τους μαγέψει. Νιώθεις ότι περπατάς μέσα σε ένα από τα μυθιστορήματα του Marces ή της Alliente.Λόγω του υψομέτρου (2100μ) έκανε «δροσούλα», παρόλο ότι ήμασταν μέσα στο κατακαλόκαιρο, εξ ου και οι εσπευσμένες αγορές πανωφοριών από τους ινδιάνους.Στο San Cristóbal βρίσκεται και η μεγαλύτερη αγορά της περιοχής, αυτό σημαίνει ότι οι ινδιάνοι όλων των γύρω χωριών έρχονται εκεί για να πουλήσουν την πραμάτεια τους (κεφαλοχώρι δηλαδή).