Slow Travel

Άλλη μια μέρα ξημέρωσε και εμείς νωρίς πήραμε το δρόμο για τον σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων. Ο προορισμός της ημέρας ήταν το Mazatlan όπου φτάσαμε το μεσημέρι.

Το Mazatlan είναι ένα δημοφιλές θέρετρο στα παράλια του Ειρηνικού Ωκεανού.

Στο δρόμο από το σταθμό των λεωφορείων για το ξενοδοχείο μας, είδαμε μια ντίσκο που την έλεγαν “Mykonos” ο ταξιτζής μας είπε ότι είναι γνωστό gay bar…τα σχόλια περιττεύουν.

Η ταξιδιωτική πράκτωρ μας είχε κλείσει δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο στην παραλία που λειτουργούσε και με time share[1]. Βασικά ήταν γεμάτο από μεσοαστικές οικογένειες Μεξικανών που έκαναν τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Έκανε πολύ ζέστη και προς μεγάλη μας απογοήτευση το νερό της θάλασσας ήταν ακόμα πιο ζεστό! Δεν νομίζω ότι έχω ξανακολυμπήσει σε τόσο ζεστή θάλασσα, αυτό που σίγουρα μας δρόσισε ήταν οι marguerites που ήπιαμε στο beach bar!

Κάναμε μια βόλτα στην περιοχή η οποία ήταν γεμάτη από αντίστοιχα μεγάλα ξενοδοχεία.

Πήγαμε σε ένα μαγαζί με σουβενίρ δίπλα από το ξενοδοχείο για να αγοράσουμε κάρτες και διάφορα άλλα χαζά, επειδή το ποσό ήταν μικρό πήγα να πληρώσω με δολάρια. Αμ δε, δεν τους άρεσαν τα χαρτονομίσματα που είχα πάρει από την Εθνική Τράπεζα στην Αθήνα γιατί ήταν πολύ παλιά και δεν είχανε πάνω τους το ειδικό ολόγραμμα που πρωτοεμφανίστηκε το 1996 (;;;). Μετά από αρκετό ψάξιμο βρήκα μερικά χαρτονομίσματα που να τους ικανοποιούν και πλήρωσα. Όταν πήγαμε στο δωμάτιο μας, έλεγξα ένα ένα τα χαρτονομίσματα που είχαμε πάρει και είδα ότι αρκετά από αυτά μας ήταν άχρηστα στο Μεξικό γιατί ήταν παλιά. Ήθελα να ήξερα πως κατάφερε η Εθνική Τράπεζα στην Ελλάδα να βρει τόσο παλιά χαρτονομίσματα, μιλάμε για φουρνιάς του `50 και βάλε. Τότε θυμήθηκα τι έλεγε ο Lonely Planet για τα χαρτονομίσματα…ότι δηλαδή πρέπει να είναι μετά το ’96 για να μην έχεις πρόβλημα με τα μηχανήματα ανίχνευσης πλαστών.

Ντρέπομαι που το λέω αλλά δεν πήγαμε να δούμε την παλιά πόλη του Mazatlan με το γραφικά σοκάκια γιατί ήμασταν κουρασμένοι και ψιλοβαριόμασταν (φτου μας!)

Έτσι και αλλιώς το Mazatlan ήταν για μας ένας σταθμός στο δρόμο μας για την πόλη του Μεξικού.

Πριν όμως πάμε στην πρωτεύουσα θα, αφήναμε την ακτή του Ειρηνικού Ωκεανού για να πάμε στην διάσημη Guadalajara, όπου θα καθόμασταν λίγο παραπάνω για να μπορέσουμε να επισκεφθούμε και την γειτονική Tequila γενέτειρα του γνωστού «φαρμάκου».