Επιβιβαστήκαμε στο τραίνο μας στο σταθμό του Houston, που ήταν αρκετά κρυμμένος και δύσκολο να τον βρεις…καθώς μόνο μερικοί γραφικοί τον επισκέπτονται.
Και όμως το τραίνο αυτό καθεαυτό ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό, αρκετά μοντέρνο και οικονομικό σε χρήματα (γιατί σε χρόνο σίγουρα όχι). Καταρχήν είναι όλο διόροφο, μοιάζει λίγο οπτικά στα γαλλικά RER, μόνο που έχει αυτό το retro look αλουμινίου.
Το πιο εντυπωσιακό του κομμάτι είναι το βαγόνι που λέγεται «observation deck», και το οποίο στον πάνω όροφο έχει τεράστια παράθυρα που ουσιαστικά σχηματίζουν ένα θόλο για να βλέπει κανείς προς τα έξω. Επίσης οι καρέκλες του έχουν τοποθετηθεί με θέα προς τα έξω, όλα τα σκέφτηκαν!
Καθώς οι πιο πολλοί επιβάτες του είναι slow travelers, η Amtrak δίνει έμφαση σε αντίστοιχες υπηρεσίες, έτσι διαβάσαμε ότι όταν το τραίνο περνάει μέσα από κάποιο εθνικό δρυμό, ένας από τους δασονόμους του δρυμού ανεβαίνει στο τραίνο και κάνει διάλεξη στο «observation deck».
Βέβαια μια άλλη αιτία που οι ταξιδιώτες των τραίνων στην Αμερική τα προτιμούν είναι και ο φόβος των αεροπλάνων (η 11η Σεπτεμβρίου συνέβαλε πολύ σε αυτό), όμως στο τραίνο είδαμε πολλούς μποέμ τύπους και ανθρώπους που για τα αμερικανικά δεδομένα δεν ταιριάζουνε στα στεγανά που έχουνε δημιουργηθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είδαμε συνταξιούχους που πηγαίνουν να δούνε τα εγγόνια τους σε άλλη πόλη, ή και τουρίστες που κάνουν το γύρο της αμερικής με τραίνο. Είναι άλλωστε ενδιαφέρον ότι το site της Amtrak είναι στα αγγλικά, ισπανικά και γερμανικά (!!!)
Είμαστε λοιπόν στο ωραίο μας το τραίνο και πηγαίνουμε στο El Paso, το οποίο εκτός από γήπεδο στην Αθήνα, είναι και μια συνοριακή πόλη στη νοτιοδυτική γωνία (tip) του Texas.
Κατά μήκος του ποταμου Rio Grande (Rio Bravo για τους Μεξικάνους) που αποτελεί και την Αμερικανό-Μεξικανική μεθόριο υπάρχει μια σειρά από δίδυμες πόλεις, μια από κάθε πλευρά των συνόρων. Αυτές οι πόλεις αποτελούν εκτός από συνοριακά περάσματα σημαντικά οικονομικά κέντρα.
Από τη Μεξικανική πλευρά συσωρεύονται οι δύστυχοι προσπαθώντας να περάσουν τον ποταμό RioGrande και να φτάσουν στο αμερικάνικο όνειρο. Από την άλλη πλευρά η Μεξικάνικη κυβέρνηση έχει θεσπίσει την ζώνη των 10 μιλίων από τα σύνορα στην οποία μπορούν να περάσουν ελεύθερα οι Αμερικάνοι χωρίς πολλά πολλά. Τι θα μπορούσε να κάνει ο «πλούσιος» βορειοαμερικάνος 10 μόνο μίλια από τα σύνορα; Σύμφωνα με τις διαφημίσεις που είδαμε και τις πληροφορίες που συλλέξαμε, έρχονται να αγοράσουν φτηνά φάρμακα χωρίς συνταγή γιατρού αλλά και να φτιάξουν τα δόντια τους σε φτηνούς οδοντιάτρους (για άλλες ιατρικές ειδικότητες δεν είδα τίποτα)
Τα δύο μεγαλύτερα περάσματα είναι στην San Diego – Tijuana (διάσημο από πολλές ταινίες) στις ακτές του Ειρηνικού και στο El Paso – Ciudad Juarez στη μέση του πουθενά.
Ciudad για τους ισπανομαθείς σημαίνει πόλη, Πόλη του Juarez λοιπόν. Juarez είναι ένας από τους εθνοπατέρες του Μεξικού.
Το τραίνο εφτάσε στο El Paso με αρκετή καθυστέρηση, στην Αμερική μας είπαν οτι οι εμπορικές αμαξοστοιχίες έχουν πάντα προτεραιότητα στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Έτσι τα επιβατηγά τραίνα δεν φημίζονται για την ακρίβεια τους αφού και το πιο γρήγορο intercity μπορεί ανά πάσα στιγμή να κολλήσει πίσω από κάποιο καρβουνιάρη, ο ορισμός του slow travel λοιπόν.
Slow Travel 
Σχολιάστε